لغتنامه دهخدا
اشج . [ اَ ش َج ج ] (اِخ ) عصری . او را اشج عبدالقیس و اشج بنی عصر و اشج عبدی و اشج عصری نیز گویند، اما او به لقب اخیر مشهور است . نام وی منذربن عمر یا منذربن حارث است . واقدی گوید اشج و همراهان وی بسال دهم هجرت نزد حضرت رسول رفته اند و دیگران این امر را در سال هشتم پیش از فت