اشوصلغتنامه دهخدااشوص . [ اَش ْ وَ ] (ع ص ) چشم بسیار برهم زننده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آنکه پلک چشم بسیار بر هم زند. مؤنث : شَوصاء. ج ، شوص . (مهذب الاسماء). که پلک بسیار بر هم زند. (از المنجد).
حشوشلغتنامه دهخداحشوش . [ ح ُ ] (ع اِ) ج ِ حَش ّ. بستانها. بوستانها: حشوش ثلاثه ٔ ارض ؛ اردبیل و عمان و هیت است . || ادب جای . حاجت جای . (منتهی الارب ).
حصوصلغتنامه دهخداحصوص . [ ح ُ ] (اِخ ) شهری نزدیک مصیصة در خاور جیحان بوده که هشام بن عبدالملک خندق آنرا بساخته . (معجم البلدان ).