لغتنامه دهخدا
اغتماط. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) پیشی گرفتن بعد پیشی گرفتن کسی در دویدن : اغتمط اغتماطاً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دویدن با کسی و سبقت گرفتن او را بعد از سبقت گرفتن وی در آغاز. (از اقرب الموارد). || فروگرفتن کسی را بسخن و چیره گردیدن بر وی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). برت