اقامهفرهنگ فارسی عمید۱. برپا داشتن.۲. (اسم) (فقه) کلمات مخصوصی که بعد از اذان و قبل از شروع نماز بیان میشود و شامل اذان بهاضافۀ لفظ «قد قامت الصلوة» است؛ اذان دوم.۳. (اسم) «الله اکبر» که در آغاز نماز گفته میشود.۴. [قدیمی] در جایی ماندن.
اقامهفرهنگ فارسی معین(اِ مِ یا مَ) [ ع . اقامة ] (مص ل .) اقامت . ؛~ ء نماز تکبیری که برای برپا کردن نماز گویند.
اقامهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مذهب اقامۀ نماز، ادا، اقتدا، موعظه، آموزش نماز جماعت، امامت، پیشنمازی، اتمام
حکامیةلغتنامه دهخداحکامیة. [ ح َک ْ کامی ی َ ] (اِخ ) نام نخلستانی به یمامة بنوحکام را. و بنوحکام بطنی است از بنی عبیدبن ثعلبة.
اقامةلغتنامه دهخدااقامة. [ اِ م َ ] (ع مص ) آرام کردن در جایی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). اقام بالمکان اقامة؛ آرام کرد در آن جای . (منتهی الارب ). مقام کردن . مقیم شدن . ماندن در جای . (غیاث اللغات ). || دوام ورزیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || پیوسته برپای داشتن . (منتهی الارب ) (
اکامهلغتنامه دهخدااکامه . [ اَ م َ / م ِ ] (اِ) اُکامَه . غذایی که از روده ٔ گوسفند سازند و آنرا از گوشت و مصالح پر و آکنده می کنند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از برهان ).
اکامهلغتنامه دهخدااکامه . [ اُ م َ / م ِ ] (اِ) اَکامَه . اَکامِه . (ناظم الاطباء). رجوع به اکامه [ اَ م َ / م ِ ] شود.