لغتنامه دهخدا
انتشاف . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) نشافه (کفک شیر وقت دوشیدن ) خوردن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). کفک شیر بیاشامیدن . (تاج المصادر بیهقی ). کف شیر بیاشامیدن . (مصادر زوزنی ). || گونه برگردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ):اُنتشف لونه (مجهولاً)