لغتنامه دهخدا
انقیاض . [ اِ ] (ع مص ) شکافتن دیوار بی افتادن و یا فرودریدن آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). شکافته شدن دیوار. (تاج المصادر بیهقی ). ترک خوردن دیوار. (یادداشت مؤلف ). || کفتن چاه و دندان از درازا. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شکا