اهالهواژهنامه آزاداهاله: به معنی ( ریختن خاک ، خاک ریختن برچیزی مثل خاک ریختن دسته جمعی ازکناره های قبر بالای میت ) چنانچه درفرهنگ "عمید " نیز به همین معنی آمده است .
احالةلغتنامه دهخدااحالة. [ اِ ل َ ] (ع مص ) تمام کردن سال . || مسلمان شدن . || خداوند شتران نازاینده گردیدن که باردار نمیشوند از گشن یافتن . (منتهی الارب ). خداوند شتران ستاغ شدن . (تاج المصادر). || بحال دیگر یا بجای دیگر گشتن . || گشتن سال بر چیزی . || سال گشت گردیدن . || مقیم شدن یک سال بجائ
اعالةلغتنامه دهخدااعالة. [ اِ ل َ ] (ع مص ) اعاله ٔ فریضه ؛ فزودن بر آن . (از متن اللغة). افزودن در حساب فریضه و برآوردن سهام فرائض را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). افزون کردن فرائض . (تاج المصادر بیهقی ). || نفقه و قوت دادن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نفقه ٔ عیال دادن . (از متن اللغة).
احولهلغتنامه دهخدااحوله . [ اَ وِ ل َ ] (ع اِ) ج ِ حَویل . || ج ِ حال . کیفیات آدمی . || چیزها که آدمی بر آن است . || گشت های چیزها. || اوقات که تو در آنی .
اهالةلغتنامه دهخدااهالة. [ اِ ل َ ] (ع اِ) پیه . پیه گداخته یا زیت یا هرنان خورش از قسم روغن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). مأخوذ از هیل . ج ، اهالات . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). صاحب بحرالجواهر، در کلمه ٔ آرد هانجه آرد:شوربائی غلیظ است مانند عصیده که از آرد و اهاله سازند و ا
اهالاتلغتنامه دهخدااهالات . [ اِ ] (ع اِ) ج ِ اِهالَه . به معنی پیه گداخته .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به اهالة شود.
اهالةلغتنامه دهخدااهالة. [ اِ ل َ ] (ع اِ) پیه . پیه گداخته یا زیت یا هرنان خورش از قسم روغن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). مأخوذ از هیل . ج ، اهالات . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). صاحب بحرالجواهر، در کلمه ٔ آرد هانجه آرد:شوربائی غلیظ است مانند عصیده که از آرد و اهاله سازند و ا
آردهالهلغتنامه دهخداآردهاله . [ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) (از: آرد، دقیق + اهاله ٔ عربی ، روغن و چربو) کاچی . حریره ٔ آردی . (زمخشری ). اوماج . (صراح ). سخینه . (صراح ) (زمخشری ). بلماق . بولماج . آرددوله . آردتوله . آرداله . (مهذب الاسماء). اَردوله .
مستأهللغتنامه دهخدامستأهل . [ م ُ ت َءْ هَِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استئهال . سزاوار و شایسته شونده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). لایق . سزاوار. قابل : هزار سعدی اگر دایمش ثنا گویدهزار چندان مستوجب است و مستأهل . سعدی .|| آنک
حاقنلغتنامه دهخداحاقن . [ ق ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حَقْن . آنکه او را گمیز بشتاب گرفته باشد. حابس البول . (مهذب الاسماء). آنکه بول آمده را نگاه دارد، یقال : لا رأی لحاقن . و فی المثل : و انا منه کحاقن الاهالة؛ یعنی ماهر و حاذقم به آن ، و اهاله پیه گداخته باشد. (منتهی الارب ) <span class="hl
