اهوسلغتنامه دهخدااهوس . [ اَ هَْ وَ ] (ع ص ) نیک خورنده . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || خورنده تر. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا): الناس هوسی و الزمان اهوس . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
احوسلغتنامه دهخدااحوس . [ اَ وَ ] (اِخ ) محلی است در بلاد مزینه با نخل و زراعت بسیار. (مراصدالاطلاع ).
احوسلغتنامه دهخدااحوس . [اَ وَ ] (ع ص ) دلاور. بهادر. دلیر. آنکه از هیچکس نترسد. شجاع . بی خوف . ج ، حوس . || (اِ) گرگ .
احوصلغتنامه دهخدااحوص . [ اَ وَ ] (اِخ ) ابن محمدبن عاصم بن عبداﷲبن ثابت بن ابی الافلح . ابوعبیداﷲ مرزبانی در الموشح از او روایت کرده است . رجوع به الموشح چ مصر ص 159 ، 164 ، 187 ، <span clas