اکارهلغتنامه دهخدااکاره . [ اَک ْ کا رَ ] (ع ص ) اکارة. برزگر. || دهقان ساکن یک ده که سهمی از زمینهای دایر ندارد و برای کار کردن به دیه های مجاور می رود. ج ، اَکَرَة. (فرهنگ فارسی معین ).
حقارةلغتنامه دهخداحقارة. [ ح َ رَ ] (ع مص ) خرد و خوار شدن .(اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به حقارت شود.
هچکارهلغتنامه دهخداهچکاره . [ هَِ رَ / رِ ] (ص مرکب ) مخفف هیچکاره . (آنندراج ). رجوع به هیچکاره شود.
اکارعلغتنامه دهخدااکارع . [ اَ رِ ] (ع اِ) ج ِ کراع . پاچه های گاو و گوسفند. (از فرهنگ فارسی معین ). (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (غیاث اللغات ) (از صراح اللغة) (آنندراج ). ج ِ کراع و بفارسی پاچه نامند و بهترین آن پاچه ٔ گوسفند و بز یکساله است لزج و دیرهضم و بعد از هضم مولد خلط صالح رقیق و مع
باکارهلغتنامه دهخداباکاره . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ) کارآمد. کسی که هر کاری از وی ساخته باشد. برابر بیکاره . (ناظم الاطباء). اکاره (در تداول مردم قزوین ).
اکارةلغتنامه دهخدااکارة. [ اِ رَ ] (ع مص ) اکارت . خوار پنداشتن کسی را و سست و ناتوان شمردن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ازناظم الاطباء). استذلال . استضعاف . (یادداشت مؤلف ).
استضعافلغتنامه دهخدااستضعاف . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ناتوان شمردن . اِکارَه . سست پنداشتن . ناتوان یافتن کسی را. (منتهی الارب ). ضعیف یافتن و شمردن . (تاج المصادر بیهقی ). ضعیف شمردن . (زوزنی ). حقیر داشتن . || مقهور ساختن . (منتهی الارب ).
استذلاللغتنامه دهخدااستذلال . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) خوار پنداشتن کسی را. (منتهی الارب ). خوار کردن . (تاج المصادر بیهقی ). خوار و ناچیز شمردن . اِکاره . اذلال .(زوزنی ). خاضع کردن . خوار گرفتن کسی را : و چون همت پادشاهانه ٔ او بر استذلال صعاب باغیان و استلانت رقاب یاغیان مصر
راکارهلغتنامه دهخداراکاره . [ رَ / رِ ] (ص ) زن فاحشه و بدکاره . (برهان ) (آنندراج ) (شعوری ج 2 ورق 14) (ناظم الاطباء) (شمس اللغات ) (انجمن آراء). زن روسپی . (ناظم الاطباء) :</
سماکارهلغتنامه دهخداسماکاره . [ س َ رَ / رِ ] (ص مرکب ،اِ مرکب ) سبوکش میخانه . (آنندراج ) (برهان ). || مطلق خدمتکار. (برهان ) (آنندراج ) : از پی کسب و شرف پیش بناگوش و لبش ماه دیدم رهی و زهره سماکاره ٔ دوست . <p class="author
ناکارهلغتنامه دهخداناکاره . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ) هیچکاره . (آنندراج ). که کاره ای نیست . مقابل کاره . رجوع به کاره شود. || مردی که سست و بی دست و پا باشد. (آنندراج ). || هر چیز که از کار افتاده باشد و دیگر به کاری نیاید. (آنندراج ). نابکار. بی فایده . (از ناظم
