لغتنامه دهخدا
ایزاء. (ع مص ) (از «وزی ») گل اندودن گرداگرد دیوار خانه را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). گل اندود کردن گرداگرد خانه . (ناظم الاطباء). || تکیه کردن بر پشت خود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || (از «ازی ») افزونی آوردن برضیعت کسی . ||