لغتنامه دهخدا
بتک . [ ب َ ] (ع مص ) بریدن چیزی را. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || گوش از بن بریدن . (تاج المصادر بیهقی ). || گرفتن چیزی و کشیدن آن همچو پر مرغ و موی و پشم و مانندآن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). گرفتن چیزی پس کشیدن آن تا بریده شود. (از اقر
