بالادستفرهنگ فارسی عمید۱. بالا؛ قسمت بالایی.۲. بالای مجلس که جای نشستن بزرگان است.۳. (صفت) [قدیمی] چیره.۴. (صفت) [قدیمی] نفیس؛ عالی؛ گرانبها.
بالادستلغتنامه دهخدابالادست . [ دَ ] (ص مرکب ) مقابل پایین دست . مقابل زیردست . مقابل فرودست . || برتر. (آنندراج ). حریف غالب . (غیاث اللغات ) (برهان ). قوی . (آنندراج ) (هفت قلزم ) (ناظم الاطباء). شخص متبوع و بزرگتر در کاری . (فرهنگ نظام ) : عشق بالادست بر خاک از وجو
بالادستیلغتنامه دهخدابالادستی . [ دَ ] (اِ مرکب ) تکالیف نهفته و پنهان . (ناظم الاطباء). ظاهراً تداول عامه است ، چه جای دیگر دیده نشد.
بالادستیلغتنامه دهخدابالادستی . [ دَ ] (حامص مرکب ) عمل بالادست . برتری . غلبه . چیرگی . || (ص نسبی ) که بجانب علیاست . که سوی علیا قرار دارد. مقابل پایین دستی . که فوق جای دارد.
خرج بالادستیلغتنامه دهخداخرج بالادستی . [ خ َ ج ِ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خرجی که سوای وجوه مقرری باشد و بالاخرجی نیز گویند. (آنندراج ).
بالادستهلغتنامه دهخدابالادسته . [ دَ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) دسته ٔ علیا. فرقه و گروه و طایفه ٔ علیا. مقابل پایین دسته .
بالادستهلغتنامه دهخدابالادسته . [ دَ ت ِ ] (اِخ ) نام یکی از قراء هفتگانه ٔ رکن کلا از دهستان تالارپی بخش مرکزی شهرستان قائم شهر است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
بالادستیلغتنامه دهخدابالادستی . [ دَ ] (اِ مرکب ) تکالیف نهفته و پنهان . (ناظم الاطباء). ظاهراً تداول عامه است ، چه جای دیگر دیده نشد.
بالادستیلغتنامه دهخدابالادستی . [ دَ ] (حامص مرکب ) عمل بالادست . برتری . غلبه . چیرگی . || (ص نسبی ) که بجانب علیاست . که سوی علیا قرار دارد. مقابل پایین دستی . که فوق جای دارد.
بالادستهلغتنامه دهخدابالادسته . [ دَ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) دسته ٔ علیا. فرقه و گروه و طایفه ٔ علیا. مقابل پایین دسته .
بالادستهلغتنامه دهخدابالادسته . [ دَ ت ِ ] (اِخ ) نام یکی از قراء هفتگانه ٔ رکن کلا از دهستان تالارپی بخش مرکزی شهرستان قائم شهر است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).
بالادستیلغتنامه دهخدابالادستی . [ دَ ] (اِ مرکب ) تکالیف نهفته و پنهان . (ناظم الاطباء). ظاهراً تداول عامه است ، چه جای دیگر دیده نشد.
بالادستیلغتنامه دهخدابالادستی . [ دَ ] (حامص مرکب ) عمل بالادست . برتری . غلبه . چیرگی . || (ص نسبی ) که بجانب علیاست . که سوی علیا قرار دارد. مقابل پایین دستی . که فوق جای دارد.