بامهرلغتنامه دهخدابامهر. [ م ِ ] (اِخ ) قریه ای است در راه طبرستان که تا ری یک منزل فاصله دارد. (از معجم البلدان ) (مرآت البلدان ص 161).
بامهورلغتنامه دهخدابامهور. [ م َ ] (اِخ ) نام شهری بوده است در هفت فرسنگی دو دهی از بلاد هندوستان . (از ماللهند ص 99).
بامعیارلغتنامه دهخدابامعیار. [ م ِ ] (ص مرکب ) سخته . که معیار دارد. بقاعده . مرتب و منظم . سنجیده : سخن باید که بامعیار باشدکه پرگفتن خران را بار باشد. نظامی .و رجوع به معیار شود.
بامریلغتنامه دهخدابامری . [ م ِ ] (اِخ ) نام طایفه ای از طوایف بلوچستان ناحیه بمپور و مرکب از300 خانوار است . (از جغرافیایی سیاسی کیهان ص 99).
حاکم بامر الغتنامه دهخداحاکم بامر ا. [ ک ِ ب ِ اَ رِل ْ لاه ] (اِخ ) (الَ ... ابو) منصوربن العزیزبن المعزبن المنصوربن القاسم بن المهدی ، صاحب مصر، مکنی به ابوعلی . وی درحیات پدر به ماه شعبان 383 هَ . ق . ولایت یافت و بروز مرگ پدر مستقل گردید. او مردی بخشنده و خون ری
خوش سلوکلغتنامه دهخداخوش سلوک . [ خوَش ْ / خُش ْ س ُ ] (ص مرکب ) سازگار. خوش رفتار. بااخلاق . آنکه در زندگی و معاشرت بامهر است .
مهرورلغتنامه دهخدامهرور.[ مِهْرْ وَ ] (ص مرکب ) بامهر. مهربان : نه طفلی کز آتش ندارد خبرنگهداردش مادر مهرور.سعدی .
