لغتنامه دهخدا
ببلس . [ ب َ ل ُ ] (اِ) تریتی باشد که از نان خشک با روغن و دوشاب کنند. پپلس . (برهان قاطع). پبلس . (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ). || آن نان خشک را گویند که موش روی آن راه رفته و دندان گرفته و شاش و فضله انداخته است . (از فرهنگ شعوری ورق 167)