برافکندهلغتنامه دهخدابرافکنده . [ ب َ اَ ک َ دَ/ دِ ] (ن مف مرکب ) انداخته . افکنده . || بندکرده . || فروهشته . || بالازده . || خراب و منهدم . مضمحل . (یادداشت مؤلف ). رجوع به برافکندن و افکنده در همین لغت نامه شود.
ریغفرهنگ فارسی عمیدراغ؛ دامن کوه؛ صحرا: ◻︎ همه کوه و غار و در و دشت و ریغ / برافکنده دست و سر و ترک و تیغ (اسدی: لغتنامه: ریغ).
بهم برافکندنلغتنامه دهخدابهم برافکندن . [ ب ِ هََ ب َ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) در جنگ و ستیز انداختن دو تن یا دو گروه را : بهمْشان برافکنده یکبارگی همی تاخت تاقلبگه بارگی .اسدی .
مرتدیلغتنامه دهخدامرتدی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) رداپوشیده . (ناظم الاطباء). چادر برافکنده . (آنندراج ). عبا یا چادر پوشیده .نعت فاعلی است از ارتداء : به رداء کفر مرتدی شده و مرتد گشته . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 272).
چهره گشادهلغتنامه دهخداچهره گشاده . [ چ ِ رَ / رِ گ ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مجلو. برقع برافکنده . روی گشاده : سپر ماه چهره گشاده ٔ قلم قدرت اوست ، و تیغ آفتاب از میانه ٔصبح برکشیده ٔ ارادت او. (سندباد نامه