بشاکلغتنامه دهخدابشاک . [ ب َش ْ شا ] (ع ص ) بسیار دروغ گوی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). دروغ زن . (مهذب الاسماء). کذاب .
بصاقدیکشنری عربی به فارسیسيخ کباب , شمشير , دشنه , بسيخ کشيدن , سوراخ کردن , تف انداختن , اب دهان پرتاب کردن , تف , اب دهان , خدو , بزاق , بيرون پراندن
بساکفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) کیسۀ کوچکی حاوی دانۀ گرده که در انتهای پرچم گل واقع شده؛ انتهای برجستۀ پرچم که محتوی دانههای گَرده است.۲. [قدیمی] تاج ساختهشده از گل؛ افسر؛ یسال.
بساقلغتنامه دهخدابساق . [ ب ُ ] (اِخ ) بصاق . کوهی است بعرفات . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ) (ناظم الاطباء) (قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع به مراصد الاطلاع شود.
بساقلغتنامه دهخدابساق . [ ب َ س سا ] (اِخ ) نام نهریست در عراق که آن را بزّاق نیزخوانند به زبان نبطی بساق میخوانند و بساق در نبطی بمعنی کسی است که آب را از مجرا قطع کند و برای خود جاری سازد. در نهر بساق فاضل آب سیل فرات گرد می آید و از این رو آن را بزاق گویند. (از معجم البلدان ).
بساقلغتنامه دهخدابساق . [ ب ِ ] (ع اِ) ج ِبَسقَة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ِ بسقه بمعنی زمین سنگلاخ سوخته . (آنندراج ). و رجوع به بسقة شود.
بشاکردلغتنامه دهخدابشاکرد. [ ب َ ک ِ ] (اِخ ) (خره ٔ...) نام محلی از گرمسیرات فارس میانه ٔ جنوب و مشرق شیراز است . درازی آن از بارز تا منوجان نزدیک به سی فرسنگ ، پهنای آن از منوجان تا کوه شهری ده فرسنگ . محدود است از جانب مشرق و شمال بگرمسیرات کرمان و بلوچستان و از سمت مغرب به بلوک رودان و احمد
بشاکردلغتنامه دهخدابشاکرد. [ ب َ ک ِ ] (اِخ ) (خره ٔ...) نام محلی از گرمسیرات فارس میانه ٔ جنوب و مشرق شیراز است . درازی آن از بارز تا منوجان نزدیک به سی فرسنگ ، پهنای آن از منوجان تا کوه شهری ده فرسنگ . محدود است از جانب مشرق و شمال بگرمسیرات کرمان و بلوچستان و از سمت مغرب به بلوک رودان و احمد