لغتنامه دهخدا
بساسة. [ ب َ س َ ] (اِخ ) نام مکه ٔ معظمه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). از نام های مکه در جاهلیت است زیرا هرآن کس در آنجا پرهیزگار نبود شتران را بس بس میکرد و بس بس کلمه ای است که در راندن ناقه گویند هنگامیکه بخواهند آن را برانند : بساسة تبس کل