بوپرستلغتنامه دهخدابوپرست . [پ َ رَ ] (نف مرکب ) ملائکه و جن . || سگی که جانور را ببوی پیدا کند. (بهار عجم ) (آنندراج ). سگی را گویند که بوی کرده جانوران را ببوید و آنرا بوره نیز خوانند. (جهانگیری ). بوی پرست . (ناظم الاطباء).
بارشتلغتنامه دهخدابارشت . [ ] (اِخ ) (نهر) نهمین نهری است که از هری رود منشعب شود. رجوع به نزهةالقلوب چ 1331 لیدن ص 220 شود.
بارشدلغتنامه دهخدابارشد. [ رَ ش َ ] (ص مرکب ) مجازاً کامیاب . پیروز. موفق . رستگار : شیر را چون دید کشته ٔ ظلم خودمیدوید او شادمان و بارشد . مولوی .و رجوع به رشد شود.