لغت‌نامه دهخدا
ابوبشر. [ اَ بو ب ِ ] (اِخ ) متّی بن یونس نصرانی نسطوری دیرُقنّی . از پیروان طریقه ٔ مرماری . او شاگرد قویری و ابی احمدبن کرنیب و روفیل و بنیامین است . معاصر الراضی باﷲ عباسی و از اجله ٔ نَقله است و ریاست منطقیین زمان او بدو منتهی شود. ابوبشر مدتی در بغداد میزیست و از سریانی
