لغتنامه دهخدا
تسیؤ. [ ت َ س َی ْ ی ُءْ ] (ع مص ) دوشیدن شیر گردآمده ناقه را. (از متن اللغة). || فرو گذاشتن شتر ماده ،شیر را از پستان بدون دوشیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة) (از المنجد). || مختلف شدن کارها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مختلف شدن کارها