لغتنامه دهخدا
تحنف . [ ت َ ح َن ْ ن ُ ] (ع مص ) تحنف به ...؛ میل کردن بسوی وی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || خود را ختنه کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج )(قطر المحیط). || کناره گرفتن از پرستش بتان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط). || حنیف گردیدن