لغتنامه دهخدا
تژاو. [ ت َ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان تورانی است که داماد افراسیاب بود و او بر دو گروه پادشاهی داشته و گیو او را زنده به کمند گرفت وبه انتقام برادر خویش بهرام به قتل رسانید. (فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ) (از فرهنگ رشیدی ) (از شرفنامه ٔمنیری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تزا