تیزابهلغتنامه دهخداتیزابه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) تیزاب . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || آب زبان گز: تیزابه ٔ اسفناج را پس از پختن باید گرفت . (یادداشت ایضاً).
تجابةلغتنامه دهخداتجابة. [ ت ِ ب َ ] (ع اِ) یکی تَجاب . (منتهی الارب ). واحد تجاب . (ناظم الاطباء). رجوع به تجاب شود.
تجوبیلغتنامه دهخداتجوبی . [ ت َ ] (اِخ ) ابن ملجم تجوبی قاتل امیرالمؤمنین علی علیه السلام . رجوع به تجوب شود.
تجوبیلغتنامه دهخداتجوبی . [ ت َ ] (ص نسبی ) منسوب به قبیله ٔ تجوب . رجوع به ماده ٔ قبل و ماده ٔ بعد شود.
تیزابیلغتنامه دهخداتیزابی . (ص نسبی ) منسوب به تیزاب . تیزاب زده .- سبزه ٔ تیزابی ؛ قسمی کشمش سبز. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). کشمش تیزابی .- طلای تیزآبی ؛ طلای بی غش یا بسیار کم غش .- کشمش تیزابی ؛ کشمشی که ب
تزابیلغتنامه دهخداتزابی . [ ت َ ] (ع مص ) تکبر کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || نوعی از رفتار آهسته با تکبر و ناز. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): یقال هو یتزابی ؛ ای یمشی فی تمدد و بطء. (اقرب الموارد).
تیزبهلغتنامه دهخداتیزبه . [ زَ ب َ ] (اِ مرکب ) تیزآب . تیزآبه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : به پیش شیری ، صد خر همی ندارد پای دومن سرب بخورد ده ستیر تیزبهی .ناصرخسرو (از یادداشت ایضاً).