جماجمیلغتنامه دهخداجماجمی . [ ج َ ج ِ ] (اِخ ) حسن بن یحیی مکنی به ابوعلی از محدثان است .(منتهی الارب ). وی از عباس بن عیسی عقیلی روایت کند واز او ابوالنصر محمدبن یوسف طوسی روایت دارد. او راتألیفاتی است . (از لباب الانساب ) (معجم البلدان ).
جماجمولغتنامه دهخداجماجمو. [ ج َ ج ِ ] (اِخ ) محله ای است از گرگان متصل بخندق شهر. معجم البلدان آرد: اهالی آنجا جماجو تلفظ مینمایند ولی جماجم مینویسند. (معجم البلدان ) (مراصد الاطلاع ) (مرآت البلدان ج 4 ص 263). رجوع به جماجم و
زمازملغتنامه دهخدازمازم . [ زَ زِ ] (ع اِ) ج ِ زمزمة. (یادداشت بخطمرحوم دهخدا) (اقرب الموارد). رجوع به زمزمة شود.
زمازملغتنامه دهخدازمازم . [ زُ زِ ] (اِخ ) چاهی است نزدیک خانه ٔ کعبه ، شرفها اﷲ تعالی . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). بمعنی زمزم . (آنندراج ). نام چاهی است در نزدیکی خانه ٔ کعبه که زمزم نیز گویند. (ناظم الاطباء). رجوع به زمزم شود.
زمازملغتنامه دهخدازمازم . [ زُ زِ ] (ع ص ) ماء زمازم ؛آب بسیار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || ماء زُمزِم و زَمزام . و زمازم ؛ ای بین الملح و العذب . (ذیل اقرب الموارد).
جماجملغتنامه دهخداجماجم . [ ج َ ج ِ ] (اِخ ) (دیر ...) موضعی است نزدیک کوف__ه و وقعه ٔ ابن اشعث با حجاج در آن اتفاق افتاد. (منتهی الارب ) (معجم البلدان ).
قاسملغتنامه دهخداقاسم . [ س ِ ] (اِخ ) ابن قاسم بن عمربن منصور واسطی ، مکنی به ابومحمد. در واسط عراق به سال 550 هَ . ق . متولد شد و در حلب به سال 626 وفات یافت . وی از علماء نحو و ادب و لغت و از شاعران بود. تألیفات او بر عظم