لغتنامه دهخدا
حضاجر. [ ح َ ج ِ ] (ع اِ) کفتار یا بچه ٔ کفتار. و آن با صورت جمع اسم برای واحد باشد. (منتهی الارب ). نامی است کفتار را. (مهذب الاسماء) . || (ص ، اِ) ج ِ حِضجَر. بزرگ شکمان .- ابل حضاجر ؛ شتران برآماسیده شکم از خوردن گیاههای تلخ و شور و نوشیدن آب .<