خال کوبلغتنامه دهخداخال کوب . (نف مرکب ) آنکه با سوزن بدن انسان را خال میکوبد. کبودی زن . واشِم . واشِمَة.
تگرگ‌کاهیhail suppression, hail preventionواژه‌های مصوب فرهنگستاناز بین بردن دانه‌های بزرگ و زیان‌بار تگرگ که معمولاً با آمایش اَبر صورت می‌گیرد
گردشگری بین‌قاره‌ایlong-haul tourism, long-haul travelواژه‌های مصوب فرهنگستانسفر طولانی غالباً بین‌قاره‌ای که با هواپیما معمولاً بیش از پنج ساعت طول می‌کشد
گردشگری درون‌قاره‌ایshort-haul tourism, short-haul travelواژه‌های مصوب فرهنگستانسفری درون‌قاره‌ای یا محلی که با هواپیما معمولاً کمتر از پنج ساعت طول می‌کشد
منحنی بروکنرmass haul diagram, mass haul curve2واژه‌های مصوب فرهنگستانمنحنیای که براساس مسافت ترسیم می‌شود و نشان‌دهندة سطح مقطع‌های عرضی خاک‌برداری و خاک‌ریزی و نیز مسافت حمل مصالح است
خال کوبیلغتنامه دهخداخال کوبی . (حامص مرکب ) عملی است که بدان بشره ٔ آدمی را نگارین کنند بصور گلهاو یا حیوان و یا حروف . و آن بوسیله ٔ آجیدن بشره با سوزن و نیل پاشیدن بجای آجده باشد. کبودزنی . وَشم .
خال کوبیفرهنگ فارسی عمید۱. خال یا نقش‌ونگاری که با یک مادۀ رنگی و سوزن در پوست بدن ایجاد می‌کنند.۲. (حاصل مصدر) خال‌کوبیدن در پوست بدن به‌وسیلۀ یک مادۀ رنگی و سوزن.
کوبلغتنامه دهخداکوب . (اِمص ) ضربی و آسیبی و کوفتی باشد که از چوب و سنگ و مشت و امثال آن به کسی رسد وآن را به عربی صدمه گویند. (برهان ). ضربی که از کوفتن و کوبیدن به کسی رسد مانند سنگ و چوب که بر کسی زنند. (آنندراج ). صدمه و ضربه و لطمه و ضرب . (ناظم الاطباء). ضربت . زدن . صدمه . آسیب . (فره
خاللغتنامه دهخداخال . (اِخ ) نام کوهی است روبروی دبیبه از بنی سلیم و بنا بر قول دیگر در زمین غطفان ، و نام آن در این بیت آمده است : اهاجک بالخال الحمول الدوافعفانت لمهوا من الارض نازع .(در معجم البلدان از یاقوت حموی ج 3 ص
خاللغتنامه دهخداخال . (ع اِ) نقطه ٔ سیاه بر روی . (مهذب الاسماء) (برهان قاطع) (غیاث اللغات ) (شرفنامه ٔ منیری ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). صاحب فرهنگ آنندراج گوید: بلند، فتنه زاد، موزون ، دلربای ، دلجوی ، دلفریب ، دل آرای ، مشکین ، عنبرین ، عبنربوی ، عنبربار، معنبر، غالیه بوی ، سیاه ، نی
خاللغتنامه دهخداخال . (ع اِ) برادر مادر. (از برهان قاطع) (مهذب الاسماء) (ناظم الاطباء) (ترجمان علامه جرجانی ص 45) (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ). به هندی مامون گویند. (غیاث اللغات ). کاکویه . دائی . آبو. آبی . ج ، اَخوال ، اَخوَلة، خُ
خاللغتنامه دهخداخال . [ خال ل ] (ع ص ) پریشان . متفرق و منه : عسکر خال ّ. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).
دخاللغتنامه دهخدادخال . [ دِ ] (ع مص ) شتر آب خورده را میان دو شتر تشنه در آوردن در آبخور تا بخورد قدری که نخورده باشد. (آنندراج ). || درآمدن بعضی مفاصل در بعض . (اقرب الموارد) (آنندراج ). || (اِ) نیت .قصد: دخال الرجل ؛ نیت مرد و نهانی او. (آنندراج ).
دخاللغتنامه دهخدادخال .[ دَخ ْ خا ] (ع ص ) آنکه بسیار در کارهای دیگران درآید. (یادداشت مؤلف ). که در کارها دخل و تصرف کند.- دخال الاذن ؛ هزارپا. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). گوش خزک . گوش خز. گوش خیه .
درخاللغتنامه دهخدادرخال . [ دَ ] (اِ) شاخچه . شاخه ٔ کوچک . || درخت جوان . (ناظم الاطباء). فگنده و نونهال . (آنندراج ).
پیخاللغتنامه دهخداپیخال . (اِ مرکب ) (از: پیخ + آل ) منسوب به پیخ ، و پیخ و پیخه فضله است چنانکه پنجه و پنجال و چنگ و چنگال . (انجمن آرا). ذرق . سرگین طیور. انداخته ٔ مرغ باشد. یعنی سرگین . (اوبهی ). پلیدی مرغ . فضله ٔ مرغ . فضله ٔ مرغ و مگس و مانند آن . سرگین مرغان . (غیاث ). پس افکنده ٔ مرغ
