لغتنامه دهخدا
خبعة. [ خ ُ ب َ ع َ ] (ع ص ) زنی که گاه پنهان شود و گاه ظاهر. (از آنندراج ). این معنی که صاحب آنندراج برای خبعه آورده همان معنیی است که برای عبارت معروف : «امراة خبعة طلعة» آورده میشود، نه برای خبعة بصورت مجرد. بنابر نقل اقرب الموارد «خبعه » لغتی است در«خباة» یعنی خبعة مبدل «