خندانیدنلغتنامه دهخداخندانیدن . [ خ َ دَ ] (مص مرکب ) بخنده درآوردن . بخنده واداشتن . خنداندن . اضحاک . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) : نبینی آفتاب آسمان راکز آن خندد که خنداند جهان را.نظامی .
خنداندنلغتنامه دهخداخنداندن . [ خ َ دَ ] (مص ) خندیدن کنانیدن . (ناظم الاطباء). بخنده درآوردن . خندانیدن : گر بماه دی در باغ شود خندان گل بخنداند در باغ دی و بهمن . فرخی .و آن را که ازو همی بخندیدی فردا ز تو بیگمان بخنداند.<p
فکاهیلغتنامه دهخدافکاهی . [ ف ُ هی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به فکاهة. || (اِ) نوشته ها و گفته هایی که سبب خندانیدن دیگران شود. ج ، فکاهیات .
آنیدنلغتنامه دهخداآنیدن . [ دَ ] (پسوند) َانیدن . چنانکه آندن (َاندن )، پس از مفرد امر حاضر درآید و مصدر را متعدی کند: کنانیدن . خورانیدن . خیزانیدن . گیرانیدن . ایستانیدن . خندانیدن .
تضاحکلغتنامه دهخداتضاحک . [ ت َ ح ُ ] (ع مص ) خندیدن . (زوزنی ). خندیدن و با هم خندیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء). || بتکلف خندیدن قوم . || یکدیگر را خندانیدن . (از اقرب الموارد).