دابوغلغتنامه دهخدادابوغ . (اِ) هندوانه . خربزه ٔ هندی . خربز، به معنی هندوانه که آن را تربز گویند. (غیاث ).
دابغلغتنامه دهخدادابغ. [ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از دباغت . پیراینده : و لاشی ٔ دابغ للمعدة مثله (مثل بلیلج ). (ابن البیطار). رب الحصرم دابغللمعدة. (ابن البیطار).
دبوقاءلغتنامه دهخدادبوقاء. [ دَب ْ بو ] (ع اِ) دابوق . سریشم که بدان مرغانرا شکارکنند. (آنندراج ) (منتهی الارب ). || پلیدی .(منتهی الارب ). حَدَث ِ آدمی . (بحر الجواهر). || هر چیز که مُمتد و دراز گردد. (منتهی الارب ).