لغتنامه دهخدا
دارابجردی . [ج ِ ] (اِخ ) محمد دارایی متخلص به «شاه » که در دوره ٔصفویه میزیسته و مدتی در هند بوده و در هر علم کم وبیش آگاهی داشته است . نمونه ای از شعر او این است :جهدی کن و در راه خدا پا بردارزاد ره آخرت ز دنیا برداربا دست تهی مرو بدرگاه کریم آب از ساحل برای