لغتنامه دهخدا
دسیعة. [ دَ ع َ ] (ع اِ) بخشش بزرگ . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). گویند: فلان ضخم الدسیعة و یا اًنه لمعطاءالدسائع. || سرشت که مردم بدان آفریده شده است . (منتهی الارب ). طبیعة. (اقرب الموارد). || خو. (منتهی الارب ). خلق .(اقرب الموارد). || کاسه ٔ کلان . (منتهی الارب ).