لغتنامه دهخدا
دهین . [ دَ ] (ع ص ، اِ) ناقة دهین ؛ ماده شتر کم شیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شتر کم شیر. (دهار). اشتر اندک شیر. (مهذب الاسماء). || لحیة دهین ؛ ریش چرب و روغن مالیده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || دارویی که در جوهر آن چیزی از چربی و روغن باشد، مانند حبو