راوی گروسیلغتنامه دهخداراوی گروسی . [ وِ ی ِ گ َرْ رو ] (اِخ ) محمد، متخلص به راوی و ملقب به فاضل از مردم گروس همدان و از طایفه ٔ بایندری ترکمان بود که بسال 1198 هَ . ق . در گروس متولد و در سال 1243 هَ . ق . درگذشت . راوی همانطور ک
راویفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که خبر، حدیث، یا حکایتی از دیگری روایت میکند؛ نقلکنندۀ سخن و خبر از کسی؛ روایتکننده.۲. بازگویندۀ شعر و سخن از کسی.۳. کسی که قصیدۀ شاعری را با لحن خوش در محفلی میخواند.
راویلغتنامه دهخداراوی . (اِخ ) نام یکی از رودخانه های پنجگانه «پنجاب » که در سرزمین پنجاب بهم می پیوندند و رود سند را تشکیل میدهند و وجه تسمیه ٔ پنجاب نیز از همینجاست . این رودخانه از دامنه ٔ کوههای هیمالیا در ارتفاع 3880 گز سرچشمه میگیرد و بسوی شمال باختری س
راویلغتنامه دهخداراوی . (اِخ ) فخرالدین محمدبن محمدبن عمر. از مفسران نامی و صاحب تفسیر معروف «اسرارالتنزیل » است . مرگ وی بسال 906هَ . ق . روی داده است . (از قاموس الاعلام ترکی ج 3).
درویشلغتنامه دهخدادرویش . [ دَرْ ] (اِخ ) لقب وشهرت عبدالمجید طالقانی خطاط مشهور است . وی در خط شکسته مانند میرعماد در نستعلیق استاد بوده است و این خط را به پایه ای رسانید که تاکنون کسی بدان نتوانسته است برسد. هدایت در مجمع الفصحاء (ج 2 ص <span class="hl" dir=
نشاطیلغتنامه دهخدانشاطی . [ ن َ / ن ِ ] (اِخ ) محمدباقربیگ گرجی اصفهانی ، متخلص به نشاطی . از شاعران قرن دوازدهم است . وی پس از مرگ برادرش احمدبیگ اختر به اتمام تألیف ناتمام او، تذکره ٔ شعرای دربار فتحعلی شاه همت گماشت ، اما عمراو نیز وفا نکرد و این کار را مح
راویفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که خبر، حدیث، یا حکایتی از دیگری روایت میکند؛ نقلکنندۀ سخن و خبر از کسی؛ روایتکننده.۲. بازگویندۀ شعر و سخن از کسی.۳. کسی که قصیدۀ شاعری را با لحن خوش در محفلی میخواند.
راویلغتنامه دهخداراوی . (اِخ ) نام یکی از رودخانه های پنجگانه «پنجاب » که در سرزمین پنجاب بهم می پیوندند و رود سند را تشکیل میدهند و وجه تسمیه ٔ پنجاب نیز از همینجاست . این رودخانه از دامنه ٔ کوههای هیمالیا در ارتفاع 3880 گز سرچشمه میگیرد و بسوی شمال باختری س
راویلغتنامه دهخداراوی . (اِخ ) فخرالدین محمدبن محمدبن عمر. از مفسران نامی و صاحب تفسیر معروف «اسرارالتنزیل » است . مرگ وی بسال 906هَ . ق . روی داده است . (از قاموس الاعلام ترکی ج 3).
راویلغتنامه دهخداراوی . (ع ص ، اِ) نگهبان اسبان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || آب دهنده ٔ حیوانات . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی متعلق بکتابخانه ٔ مؤلف ). آب آورنده . ج ، روات . راوون : روی علی اهله یا روی لهم ؛ یعنی برای آنان آب آورد. (از اقرب الموارد). || نقل کننده ٔ سخن . ج ، روات . ر
حجر صفراویلغتنامه دهخداحجر صفراوی . [ ح َ ج َ رِ ص َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سنگی است که در زهره یعنی مرارة تولد کند .
حسن خضراویلغتنامه دهخداحسن خضراوی . [ ح َ س َن ِ خ َ ] (اِخ ) ابن عبدالرحمان بن عبدالرحیم بن عذرا مکنی به ابوالحکم انصاری اوسی است که پس از 644 هَ . ق . درگذشته . او راست : «الاعراب عن اسرارالحرکات »، «المفید» در اوزان بحر رجز. (هدیة العارفین ج <span class="hl" dir
حسن دراویلغتنامه دهخداحسن دراوی . [ ح َ س َ ن ِ دَ ] (اِخ ) ابن احمد هداجی مغربی . درگذشته ٔ 1006 هَ . ق . او راست : شرح صغرای سنوی و شرح کبرا. (هدیة العارفین ج 1 ص 290).
حسن کفراویلغتنامه دهخداحسن کفراوی . [ ح َ س َ ن ِ ک ُ ] (اِخ ) ابن علی مصری شافعی . درگذشته ٔ 1202 هَ . ق . او راست : «الدرالمنظوم ». (هدیة العارفین ج 1 ص 300) (زرکلی ص 2
خراویلغتنامه دهخداخراوی . [ خ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان رودخانه ٔ بخش میناب شهرستان بندرعباس . واقع در هشتادوپنج هزارگزی شمال میناب و پنج هزارگزی خاور راه مالرو گلاشکرد میناب . این ناحیه کوهستانی و گرمسیری است و دارای هشتاد تن سکنه ٔ فارسی زبانست . آب آن از چشمه و محصولاتش : خرما می باشد. ا