چرخ گردلغتنامه دهخداچرخ گرد. [ چ َ گ َ ] (نف مرکب ) گردنده ٔ بر چرخ فلک .آسمان گرد. فلک گرد. آسمان نورد. فلک نورد : یکی دشت پیمای برنده راغ بدیدار و رفتار زاغ و نه زاغ که اندام و مه تازش و چرخ گردزمین کوب و دریابر و رهنورد.اسدی .<
باد چرخگَردcyclostrophic windواژههای مصوب فرهنگستانبادی حاصل از توازن مؤلفههای افقی نیروی شیو فشار و نیروی مرکزگریز در حرکت هوا بر روی مسیر منحنی
شارش چرخگَردcyclostrophic flowواژههای مصوب فرهنگستانشکلی از شیوشارش که در آن شتاب یا نیروی مرکزگرا با نیروی فشار افقی در توازن است