سرجوجةلغتنامه دهخداسرجوجة. [ س ُ ج َ ] (ع اِ) طبیعت و سرشتی که مردم بر آن آفریده شده اند. (از منتهی الارب ). سرشت مردم . (دهار). طبیعت . (از اقرب الموارد). خوی و راه . ج ، سراجج ، سراجیج . (مهذب الاسماء).
سرجیجةلغتنامه دهخداسرجیجة. [ س ِ ج َ ] (ع اِ) طبیعت . (اقرب الموارد). خوی و طبیعت و سرشتی که مردم بر آن آفریده شده . (ناظم الاطباء). رجوع به سرجوجة شود.