سرخانلغتنامه دهخداسرخان . [س َ ] (اِخ ) نام یک ایرانی اصیل . (ولف ) : یکی پارسی بود بس نامدارکه سرخانش خواندی همی شهریار.فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 227).
شرخانلغتنامه دهخداشرخان . [ ش َ ] (ع اِ) تثنیه ٔشرخ . هر دو کرانه ٔ سوفار. (منتهی الارب ). گشادگی میان پالان اشتر بود. (مهذب الاسماء). رجوع به شرخ شود.
شیرخانلغتنامه دهخداشیرخان . (اِخ ) از سرداران سلاطین غور که در کالپور حکومت کرد. (حبیب السیر چ سنگی ج 1 ص 419). چهاردهمین از حکام بنگاله پس از سال 659 هَ . ق . (یادداشت مؤلف ).
شیرخانلغتنامه دهخداشیرخان . (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان تربت حیدریه . سکنه ٔ آن 900 تن . آب آن از قنات . صنایع دستی آنجا کرباس بافی . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
شیرخانلغتنامه دهخداشیرخان . (اِخ ) دهی است از بخش صحنه شهرستان کرمانشاه . سکنه ٔ آن 360تن . آب آن از چشمه و رودخانه ٔ جامیشان . بنای امامزاده ٔ آن قدیم است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).
شیرخانلغتنامه دهخداشیرخان . (اِخ ) دهی است از بخش صفی آبادشهرستان سبزوار. سکنه ٔ آن 671 تن . آب آن از قنات . راه آن اتومبیلرو. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
سرخانکلالغتنامه دهخداسرخانکلا. [ س ُ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان استراباد. (از ترجمه ٔ سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 170).
سرخانهلغتنامه دهخداسرخانه . [ س َ رِ ن َ / ن ِ ] (ترکیب اضافی ، ص مرکب ) متعلق به خانه . || خصوصی .- حمام سرخانه ؛حمام خزانه ای که سابقاً در خانه وجود داشت خاص مکنت داران .- خیاط سرخانه ؛ خیاط خصوصی .<br
سرخانهلغتنامه دهخداسرخانه . [ س َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) به اصطلاح موسیقیان بمعنی آواز بلند. (غیاث ) (آنندراج ). چنانچه میان خانه آواز متوسط. (آنندراج ) : ای کار دلم از تو ز قانون شده بیرون سرخانه ای از چنگ و ربابی گله بشنو.
خسرو اخترانلغتنامه دهخداخسرو اختران .[ خ ُ رَ / رُ وِ اَ ت َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است . (از ناظم الاطباء) : آثارانوار خسرو اختران بر صحایف اطباق آسمان چون ذنب سرخان و دسته های ریحان پدید آمد. (سندبادنامه ص <span class="hl
میدخلغتنامه دهخدامیدخ . [ دَ ] (اِ) اسب سرخان . (ناظم الاطباء). در برخی فرهنگهابه معنی اسب بوزه است یعنی نیله ٔ مایل به سفیدی . (از شعوری ج 2 ورق 362). || اسب سرکش . (ناظم الاطباء). اسب سرکش و حرون . (از شعوری ج <span class="
مهماندوستلغتنامه دهخدامهماندوست . [ م ِ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکزی دهستان دامنکوه بخش حومه ٔ شهرستان دامغان کنار شوسه ٔ دامغان به شاهرود با 1370 تن سکنه . آب آن از چشمه ٔ معروف سرخان است که در 12هزارگزی شمال آبادی واقع است . ازبناهای ق
سرخان جوب بالالغتنامه دهخداسرخان جوب بالا. [ س ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان خاوه ٔ بخش دلفان شهرستان خرم آباد. دارای 300 تن سکنه است . آب آن از رودخانه ٔ خاوه . محصول آن غلات ، توتون ، لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
سرخان جوب پائینلغتنامه دهخداسرخان جوب پائین . [ س ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان خاوه ٔ بخش دلفان شهرستان خرم آباد. سکنه ٔ آن 300 تن . آب آن از رودخانه ٔ خاوه . محصول آن غلات ، توتون ، لبنیات است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
سرخانکلالغتنامه دهخداسرخانکلا. [ س ُ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان استراباد. (از ترجمه ٔ سفرنامه ٔ مازندران و استراباد رابینو ص 170).
سرخانه رساندنلغتنامه دهخداسرخانه رساندن . [ س َ رِ ن َ / ن ِ رَ / رِدَ ] (مص مرکب ) فن را به کمال رساندن . || به اصطلاح موسیقیان ، آواز بلند. (غیاث ) (آنندراج ).
سرخانهلغتنامه دهخداسرخانه . [ س َ رِ ن َ / ن ِ ] (ترکیب اضافی ، ص مرکب ) متعلق به خانه . || خصوصی .- حمام سرخانه ؛حمام خزانه ای که سابقاً در خانه وجود داشت خاص مکنت داران .- خیاط سرخانه ؛ خیاط خصوصی .<br