سر رفتن

مترادف

۱. لبریز شدن(مایع جوشان)
۲. به پایان رسیدن، تمام شدن
۳. بیتاب شدن، کمطاقت شدن

جست‌وجوی دقیق

سر رفتن

لغت‌نامه دهخدا

سر رفتن . [ س َ رَ ت َ ] (مص مرکب ) از دست شدن سر. مردن . کشته شدن : در ازل بود که پیمان محبت بستندنشکند مرد اگرش سر برود پیمان را. سعدی .گر سر برود فدای پایت مرگ آمدنی است دیر یا زود. سعد

سر رفتن

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. لبریز شدن(مایع جوشان) ۲. به پایان رسیدن، تمام شدن ۳. بیتاب شدن، کمطاقت شدن

سر رفتن

جست‌وجوی هم‌آوا

شیر ترش

sour milk

واژه‌های مصوب فرهنگستان

شیری که مزۀ آن به‌علت تخمیر یا تجزیه ‌شدن چربی تند شده باشد

ترشیدگی بی‏نشان

flat sour spoilage, flat sour, F.S.S.

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی فساد در مواد کنسروی که براثر فعالیت باکتری‌ها ایجاد می‏شود، ولی گاز تولید نمی‏شود و درنتیجه دو سر قوطی صاف و بدون بادکردگی است

پسر پسر

سیر سیر

سَرِ سَر

جست‌وجوی مشابه

سرسم رفتن

لغت‌نامه دهخدا

سرسم رفتن . [ س َ س ُ رَ ت َ ] (مص مرکب ) نوعی سکندری خوردن اسب است . از نوک سم لغزیدن .

سرازیر رفتن

سریعا رفتن

سریع رفتن

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: حرکت سریع رفتن، تند رفتن، راندن، به‌سرعترفتن تاختن، تازیدن، سرعت داشتن دویدن، تند قدم زدن مثل گلوله رفتن، باد به‌پای (به‌گردِ پایِ) کسی(چیزی) نرسیدن جهیدن، جستن، پریدن

سرسُم رفتن

جست‌وجوی متن

وَراپَس

جان – در – بردن

جریان داشتن

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: مادۀ غیرآلی ] جریان داشتن، ریختن، سَر رفتن حرکت داشتن، حرکت کردن سیل آمدن

جان به سر بویین

گویش مازنی

۱به سر رفتن حوصله – به تنگ آمدن ۲بسیار عصبانی شدن ۳از جان ...

صلع

لغت‌نامه دهخدا

صلع. [ ص َ ل َ ] (ع مص ) بی موی پیش سر گردیدن . موی رفتگی پیش سر. (منتهی الارب ). موی پیش سر رفتن . کل بودن . (غیاث اللغات ).

جست‌وجوی هم‌آغاز

سر

لغت‌نامه دهخدا

سر. [ س ِرر ] (اِخ ) روستایی است به یمن . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (معجم البلدان ).

سر

لغت‌نامه دهخدا

سر. [ س ِرر ] (اِخ ) وادیی است در بطن حله . (از آنندراج ) (از معجم البلدان ).

سر

سر. [ س ِرر / س ِ ] (از ع ، اِ) رازپوشیده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). نهان . (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). راز پوشیده ، خلاف جهر. (منتهی الارب ). آنچه انسان آن را در نفس خود پوشیده دارد، از کارها که عزم دارد بر آن ، و گویند: صدو

سر

لغت‌نامه دهخدا

سر. [ س َ ] (اِ) پهلوی «سر» ، اوستا «سره » «بارتولمه 1565» «نیبرگ 202»، در پهلوی «اسر» (بی سر، بی پایان )، هندی باستان «سیرس » (رأس )، ارمنی «سر» (ارتفاع ، نوک و قله ، نشیب )، کردی ، افغانی ، بلوچی و سریکلی

سر

لغت‌نامه دهخدا

سر. [ س َرر ] (ع مص ) چوب دراز در زیر سنگ آتش زنه کردن تا آتش بگیرد. || چوب نهادن در میان آتش زنه . (منتهی الارب ). چوب را در طرف سنگ آتش زنه گذاشتن تا بدان آتش گیرد، و آن هنگامی است که میان تهی باشد، گویند: «سر زندک فانه اسر»؛ ای اجوف . (اقرب الموارد). || شادباد گفتن کسی را.

جست‌وجوی هم‌قافیه

داناسر

لغت‌نامه دهخدا

داناسر. [ س َ ] (ص مرکب ) خردمند : وزان مرز داناسری را بجست که آن پهلوانی بخواند درست . فردوسی .نه جنگی سواری نه بخشنده ای نه داناسری یا درخشنده ای .فردوسی .

دتورسر

لغت‌نامه دهخدا

دتورسر. [ دِ س َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان اشکور پائین بخش رودسر شهرستان لاهیجان در 50 هزارگزی جنوب رودسر و 14 هزارگزی جنوب باختری سی پل و یکهزارگزی شوئیل . دارای 50 تن

درازسر

لغت‌نامه دهخدا

درازسر. [ دِ س َ ] (ص مرکب ) که سری دراز دارد. آنکه سر مایل به درازی دارد. مُکَوَّزالرأس . (یادداشت مرحوم دهخدا). أقبص . قِنَّور. مُسَمرَطالرأس . مُصَعتَل الرأس . (منتهی الارب ).

درایسر

لغت‌نامه دهخدا

درایسر. [ دْرا / دِ س ِ ] (اِخ ) تئودور. (1871 - 1945 م .) داستان نویس آمریکائی . نخستین داستانش همشیره ٔ کری (1900) بعنوان اینکه منافی با ا

درب سر

لغت‌نامه دهخدا

درب سر. [ دَ س َ ] (اِخ ) نام محلی در 52 هزارمتری ساوجبلاغ میان کرده کرد و حیدرآباد. (یادداشت مرحوم دهخدا).

درپیوند

بیشتر بدانید

سر رفتن

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ مترادف و متضاد

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

گویش دزفولی

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی طیفی

گویش تهرانی

جست‌وجوی متن

گویش دزفولی

گویش مازنی

فرهنگ فارسی طیفی

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا