سنگشتلغتنامه دهخداسنگشت . [ س َ گ ُ ] (اِ مرکب ) سنگ پشت که لاک پشت است . (آنندراج ). رجوع به سنگ پشت شود.
سَنَشُدُّفرهنگ واژگان قرآنبه زودي محکم خواهيم کرد ( در عبارت "سَنَشُدُّ عَضُدَکَ بِأَخِيکَ " يعني به زودي قدرت و نيرويت رابه وسيله برادرت زياد ميکنيم)
میشناسدگویش خلخالاَسکِستانی: âzânə دِروی: â.zân.ə شالی: â.zân.ə کَجَلی: av.n.zân.e/iya کَرنَقی: ažânə کَرینی: âzânə کُلوری: âzânə گیلَوانی: šənâsə لِردی: âzânə
میشناسدگویش کرمانشاهکلهری: šenâse:d/ nase:d گورانی: šenâse:d/ nase:d سنجابی: šenâse:d/ nase:d کولیایی: ašenâse:/ anase: زنگنه‌ای: šenâse:d/ nase:d جلالوندی: mašenâse:/ manase: زوله‌ای: mašenâse:/ manase: کاکاوندی: mašenâse:/ manase: هوزمانوندی: mašenâse:/ manase:
کجوللغتنامه دهخداکجول . [ ] (اِ) اسم هندی سلحفاة است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). سنگپشت . سولاخپا. کشف . باخه .
ضهرلغتنامه دهخداضهر. [ ض َ ] (ع اِ) کَشَف . (منتهی الارب ). سنگپشت . لاک پشت . سلحفاة. (فهرست مخزن الادویه ). || سر کوه . || نوعی است از سنگ در کوه مخالف رنگ ظاهر کوه . || ظاهر رودبار. || (اِخ ) کوهی است به یمن . (منتهی الارب ).
