شهدلبلغتنامه دهخداشهدلب . [ ش َ ل َ ] (ص مرکب ) شیرین لب . که لبی چون شهد دارد : در هند تیره بختی و واژونه است کارزان شهدلب همیشه دلم تلخ کام شد.ابوطالب کلیم .
شهدطرازلغتنامه دهخداشهدطراز. [ ش َ طِ / طَ ] (ص مرکب ) شهدلب . (آنندراج ). || (نف مرکب ) آراینده به شیرینی : شهدطراز لب لعل نگارزهرفروش بن دندان مار.واله هروی .
ساقیلغتنامه دهخداساقی . (ع ص ، اِ) آب ده . (مهذب الاسماء) (دهار). آب دهنده . ج ، سُقات . (منتهی الارب ). آنکه سیراب کند. آنکه تشنگی فرونشاند. آبدار : و سیدالشهداء حمزه و ساقی حجاج عباس ، اعمام (حضرت علی ). [ بودند ] . (حبیب السیر چ خیام ج 2</