شهریزلغتنامه دهخداشهریز. [ ش ِ / ش ُ ] (معرب ، ص ) سهریز. فارسی و معرب .تمر شهریز مذکور است در سهریز. (از منتهی الارب ). تمر سُهریز و بالنعت و بالاضافة، نوعی از خرما. (منتهی الارب ). رجوع به سهریز و فهرست المعرب جوالیقی شود.
صهریجلغتنامه دهخداصهریج . [ ص ِ ] (ع اِ) حوض . مغاکی که در آن آب گرد آید. (منتهی الارب ). صهری : در میان قعرها تخریجهااز سوی بی سوی این صهریجها. مولوی .|| آواز آب . (غیاث اللغات ).
شهروزلغتنامه دهخداشهروز. [ ش َ ] (اِ مرکب ) مصحف شهروذ = شهرود. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). بمعنی شهرود است که رودخانه ٔ بزرگ باشد. (برهان ) (از جهانگیری ) (از ناظم الاطباء) (ازآنندراج ). || ساز رومیان و غیره . (برهان )(آنندراج ). || آلتی از آلات موسیقی و آنراحکیم بن احوص سغدی در سنه ٔ سیصد هجری
شهریزاد و پرویزلغتنامه دهخداشهریزاد و پرویز. [ ش َ دُ پ َرْ ] (اِخ ) نام داستانی ایرانی که در قدیم آنرا بعربی ترجمه کرده اند. (ابن الندیم ).
فراسلغتنامه دهخدافراس . [ ف َ ] (ع اِ) نوعی از خرمای سیاه جز شهریز. (منتهی الارب ). خرمای سیاه . (فهرست مخزن الادویه ). خرمای سیاهی که شهریز نیست . (اقرب الموارد).
اوتکلغتنامه دهخدااوتک . [ اَ ت َ ] (ع اِ) اوتکی . (المعرب جوالیقی ص 199). قسمی از خرما. (ناظم الاطباء). خرمای شهریز یا سهریز یا خرمای سوادی . (منتهی الارب ) (المعرب ). خرمای شهریز و آن قطیعاء است و گفته اند خرمای سوادی است . (از اقرب الموارد) (جوالیقی ص <span
جدامیلغتنامه دهخداجدامی . [ ج ُ ] (ع اِ) خرمائی است . (منتهی الارب ). قسمی از خرما. (ناظم الاطباء). نوعی از نخل است بیمامه ، که بمنزله ٔ نخل شهریز ببصرة و نخل تبی به بحرین می باشد. (از ذیل اقرب الموارد). نوعی است از خرما (از لسان العرب ) : بذی حُبُک مثل القُنی ّ، تز
شهریزاد و پرویزلغتنامه دهخداشهریزاد و پرویز. [ ش َ دُ پ َرْ ] (اِخ ) نام داستانی ایرانی که در قدیم آنرا بعربی ترجمه کرده اند. (ابن الندیم ).