لغتنامه دهخدا
طخش . [ طَ خ َ ] (ع اِ) ابن البیطار گوید: درختی است که در اسپانیا از آن کمان کنند. مردمان گویند که آن «از ملک » است ، لکن یقین نیست و برخی گویند که «مران » است و بعضی گمان برند که طخش «شوحط» است . و بدو نیز بسی ماننده است . برگ آن تقریباً همانند برگ بید است و ثمری سبز دارد که