سندرلغتنامه دهخداسندر. [ س َ دَ / دِ / دُ ] (اِ) صمغی باشد زرد و شبیه به کاه ربا. (برهان ) (آنندراج ) : مشو ایمن اندر سرای فسوس که گه سندر است و گهی سندروس . فردوسی .<
سندرلغتنامه دهخداسندر. [ س ِ دِ ] (اِخ ) قریه ای است در ده فرسنگی جنوب ده بارز. (فارسنامه ٔ ناصری ).
شندرلغتنامه دهخداشندر. [ ش َ دَ ] (اِخ ) محلی جزء بلوک غار از دهستانهای تابع تهران و شاید همان شَنْشَت باشد. رجوع به نزهةالقلوب چ اروپا ص 53 و معجم البلدان ذیل شنشت و نزهةالقلوب چ دبیرسیاقی ص 58 شود.