شکرلهجهلغتنامه دهخداشکرلهجه . [ ش َ ک َ ل َ ج َ / ج ِ ] (ص مرکب ) آنکه آهنگ گفتارش مطبوع است . شیرین سخن . خوش زبان . (فرهنگ فارسی معین ) : گفتم اکنون سخن خوش که بگوید با من کآن شکرلهجه ٔ خوشخوان خوش الحان می رفت . <p class="a
شکرنطقلغتنامه دهخداشکرنطق . [ ش َ ک َ ن ُ ] (ص مرکب ) شکرگفتار. شکرلهجه : کو شکرنطقی که از شکّر زبانش هر زمان نحل از آب چشم بر آب دهن بگریستی . خاقانی .و رجوع به مترادفات کلمه شود.
خوشخوانلغتنامه دهخداخوشخوان . [ خوَش ْ / خُش ْ خوا / خا ] (نف مرکب ) سرودگوی . مغنی . آوازه خوان نیکو. (ناظم الاطباء). خوش صدا. خوش آواز. خنیاگر. خوش آوا : مبادا بهره مند از وی خسیسی بجز خوشخوانی
خوش الحانلغتنامه دهخداخوش الحان . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] (ص مرکب ) خوش آواز. خوش صوت . خوش نغمه : صبوحی زناشویی جام و می راصراحی خطیبی خوش الحان نماید. خاقانی .ای دریغا مرغ خوش الحان من راح روح و روض