شیرخوردلغتنامه دهخداشیرخورد. [ خوَرْ / خُرْ ] (ن مف مرکب ) مخفف شیرخورده . || شیرخوار. شیرخواره . شیرخور. کنایه از طفل که هنوز پا به سن نگذاشته است : ز خفتان رومی و ساز نبردشگفتید از آن کودک شیرخورد. فردوسی
سرخریدلغتنامه دهخداسرخرید. [ س َ خ َ ] (اِ مرکب ) فدیه . فداء. سربها. (یادداشت مؤلف ). رجوع به ماده ٔ بعد شود.
شیرخوردهلغتنامه دهخداشیرخورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) نعت مفعولی از شیر خوردن . بچه ای که شیر از پستان مکیده است .- شیرپاک خورده ؛ طعنی قَدْح آمیز. (یادداشت مؤلف ).
شگفتیدنلغتنامه دهخداشگفتیدن . [ ش ِ گ ِ دَ ] (مص ) متعجب شدن . (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). تعجب نمودن . حیران گشتن : چو افراسیابش به هامون بدیدشگفتید از آن کودک نورسید . فردوسی .ز خفتان رومی و ساز نبردشگفتید از آن کودک شیرخورد.<
شیرخوارلغتنامه دهخداشیرخوار. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) طفلی که هنوز شیر می خورد. (ناظم الاطباء). رضیع. شیرخواره . شیرخور. کودکی که هنوز از پستان مادر شیر خورد. کودک خرد. (یادداشت مؤلف ). طفلی که شیرخورد. (آنندراج ). رَضِع. (منتهی الارب ) :
خوردلغتنامه دهخداخورد. [ خوَرْدْ / خُرْد ] (مص مرخم ، اِمص ) خرج . مقابل دخل . نفقه . هزینه . (یادداشت مؤلف ) : برِ او شد آنکس که درویش بودوگر خوردش از کوشش خویش بود. فردوسی .مرا دخل و خورد ار برا
شیرخوردهلغتنامه دهخداشیرخورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) نعت مفعولی از شیر خوردن . بچه ای که شیر از پستان مکیده است .- شیرپاک خورده ؛ طعنی قَدْح آمیز. (یادداشت مؤلف ).