صفاةلغتنامه دهخداصفاة. [ص َ ] (ع ص ، اِ) سنگ سخت تابان که هیچ نرویاند و منه المثل : لاتندی صفاته ؛ یعنی نمی تراود سنگ او. صَفَوات و صَفا ج ِ صفا و صُفی ّ. و صِفی جج . (منتهی الارب ).
شفائعلغتنامه دهخداشفائع. [ ش َ ءِ ] (ع اِ) انواع علف که دوگانه و جفت روید. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
شفاهلغتنامه دهخداشفاه . [ ش ِ ] (ع اِ) ج ِ شَفَة. به معنی لبها. (فرهنگ فارسی معین ) (یادداشت مؤلف ). ج ِ شَفَت . (از آنندراج ). ج ِ شفة. (دهار) (اقرب الموارد). لبها، و آن جمع شفت است که دراصل شفة بوده . (غیاث اللغات ). و رجوع به شفة شود.
شفاهیلغتنامه دهخداشفاهی . [ ش ِ ] (ص نسبی ) سخنی که از دو لب بیرون آید و روبرو گفته شود. (ناظم الاطباء). به کسر شین ، منسوب به شفاء است که مصدر شافه باشد ولی بعضیها به فتح تلفظ کنند. (از نشریه دانشکده ادبیات تبریز سال 1شماره ٔ 6</spa
شفاهیلغتنامه دهخداشفاهی . [ ش ُ هی ی ] (ع ص ) ستبرلب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). مرد بزرگ لب . (مهذب الاسماء). ستبرلب ، و آن از تغییر نسب پدید آید. (از اقرب الموارد).
اصفاءلغتنامه دهخدااصفاء. [ اَ ] (ع اِ) جج ِ صَفاة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ج ِ صَفا.جج ِ صَفاة. (از اقرب الموارد). رجوع به صفاة شود.
یلاءلغتنامه دهخدایلاء. [ ی َل ْ لا ] (ع ص ) مؤنث اَیَل ّ. زن کوتاه و کج دندان . || صفاة یلاء؛ سنگ تابان و لغزان . (ناظم الاطباء).
جیهللغتنامه دهخداجیهل . [ ج َ هََ ] (ع اِ) چوب که بدان شراب جنبانند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (ص ) بزرگ و عظیم : صفاة جیهل ؛ ای عظیمة. (از اقرب الموارد). || سنگ بزرگ . (منتهی الارب ).
مصفاةلغتنامه دهخدامصفاة. [ م ِ ] (ع اِ) پالونه . (منتهی الارب ). مصفات . پالونه و ترشی پالا. ج ، مصافی . (ناظم الاطباء). پالونه . (دهار). ج ، مصافی . (مهذب الاسماء).- عظم مصفاة ؛ آهیانه . (یادداشت مؤلف ). استخوان غربالی : هو [ ای عاقرقرحا ]
رامه ٔ مصفاةلغتنامه دهخدارامه ٔمصفاة. [ م ِ ی ِ م ُ ص َف ْ فا ] (اِخ ) دهی است که در حدود بنی جاد واقع است . (از قاموس کتاب مقدس ).
مصفاةدیکشنری عربی به فارسیکفگير , صافي , پالا يشگاه , تصفيه خانه , پالا يش کننده , اب ميوه گير , بغاز