شفواتلغتنامه دهخداشفوات . [ ش َ ف َ ] (ع اِ) ج ِ شَفَة. (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). ج ِ شفة، به معنی لب . (آنندراج ). و رجوع به شفة شود.
شفودلغتنامه دهخداشفود. [ ش َ ] (ص ) هر چیز نهی شده در مذهب و نامشروع . (ناظم الاطباء). حرام که ضد حلال است . (از شعوری ج 2 ورق 119).
شفوتلغتنامه دهخداشفوت . [ ش ِ ] (اِ) دیو به شکل انسان . (ناظم الاطباء). غول بیابانی . (از شعوری ج 2 ورق 141). || اهرمن . (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 141
سفودلغتنامه دهخداسفود. [ س َف ْ فو ] (ع اِ) میخ آهنین بریان کن و آن رابه فارسی باب زن خوانند. (منتهی الارب ). سیخ که آن راباب زن گویند. (آنندراج ) (غیاث ). میخ آهنی . (دهار). || چوب آتشکار. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
صفاةلغتنامه دهخداصفاة. [ص َ ] (ع ص ، اِ) سنگ سخت تابان که هیچ نرویاند و منه المثل : لاتندی صفاته ؛ یعنی نمی تراود سنگ او. صَفَوات و صَفا ج ِ صفا و صُفی ّ. و صِفی جج . (منتهی الارب ).