لغتنامه دهخدا
ترمذی . [ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن نصرالترمذی مکنی به ابوجعفر از فقهای شافعی بود که در زمان خویش از فقهای شافعی کسی در دیانت و ورع و زهد بمانند او نبود. در بغداد اقامت داشت و در آنجا از یحیی بن بکیرالمصری و یوسف بن عدی و کثیربن یحیی و جز آنها حدیث گفت و از وی احمدبن کامل القاضی