لغتنامه دهخدا
طغی . [ طَغ ْی ْ ] (ع مص ) درگذشتن از اندازه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). از حد درگذشتن . (تاج المصادر بیهقی ). زیاده روی . تجاوز از حد. تجاوز از قدر. اعتداء از حدود و مقادیر. || نافرمانی . || گمراهی . || بلند شدن و درگذشتن از حد کفر. زیادتی کردن در معاصی و ظلم . اسراف در ظلم