عارضی

عارضی

فرهنگ فارسی عمید

(صفت نسبی، منسوب به عارض) [عربی. فارسی] 'ārezi ۱. [مقابلِ ذاتی] (فلسفه) آنچه ثابت و اصلی نباشد.۲. (حاصل مصدر) [قدیمی] فرماندهِ لشکر بودن.

عارضی

لغت‌نامه دهخدا

عارضی . [ رِ ] (اِخ ) قمی . صادقی کتابدار نویسد: شاعرپیشه است و به اردوی معلا رفت و آمد داشت طبع خوبی دارد و شعرش چنین است :یک شب نشد که درغم عشقت ز چشم و دل خونابها نیامد و سیلاب ها نرفت .(مجمع الخواص ص 309).

عارضی

لغت‌نامه دهخدا

عارضی . [ رِ ] (حامص ) شغل عارض داشتن . لشکرنویسی . عرض دادن لشکر.عارض بودن : روز دیگر شنبه بوالفتح را به جامه خانه بردند و خلعت عارضی پوشید. (تاریخ بیهقی ). و بوالقاسم کثیر معزول شد از شغل عارضی . (تاریخ بیهقی ). بوسهل حمدوی مردی کافی است وی را عارض...

عارضی

لغت‌نامه دهخدا

عارضی . [ رِ ] (ص نسبی ) نسبت است به عارض ، مقابل اصلی ، چنانکه گویند سکون عارضی ، حرکت عارضی ، حوادث و آفات عارضی و آنچه لاحق شود به چیزی . (آنندراج ) (غیاث اللغات ).

عارضی

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) [ ع - فا. ] (حامص .) عرض دادن لشکر، لشکرنویسی .

عارضی

فرهنگ فارسی معین

(رِ) [ ع - فا. ] (ص نسب .) عَرَضی ، غیراصلی .

عارضی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

adventitious

عارضی

دیکشنری فارسی به عربی

ثوب , عرضي , هائل

acquired dyslexia, alexia

خوانش‌پریشی عارضی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[زبان‌شناسی] گونه‌ای خوانش‌پریشی در افراد باسواد دچار آسیب مغزی متـ . خوانش‌‌پریشی اکتسابی

adventitious oxidation

مهندسی پلیمر

اکسایش عارضی

adventitious

پزشکی

عارضی ، غیر طبیعی

طباعی

واژگان مترادف و متضاد

ذاتی، فطری ≠ عارضی، اکتسابی

خوانش‌پریشی اکتسابی

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[زبان‌شناسی] ← خوانش‌پریشی عارضی