کوزپشتلغتنامه دهخداکوزپشت . [ پ ُ ] (ص مرکب ) خمیده پشت وپشت دوتا. (آنندراج ). کسی که پشت آن خمیده و دوتا باشد. احدب . (ناظم الاطباء). اقوس . احدب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کوز، کوژ و کوژپشت شود.
کوزپشتیلغتنامه دهخداکوزپشتی . [ پ ُ ] (حامص مرکب ) حدبة و کوزپشت بودن . (ناظم الاطباء). خمیده پشتی . پشت دوتایی . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کوز، کوزپشت و کوژ شود.
غوزیلغتنامه دهخداغوزی . (ص نسبی ) آنکه غوز بر پشت دارد. قوزپشت . کوژپشت . قوزی . رجوع به قوزی و کوژپشت شود.
ادناءلغتنامه دهخداادناء. [ اَ ن َءْ ] (ع ص ) قوزپشت . گوژپشت . (صراح ): رجل ٌ اَدْنَاء؛ مرد گوژپشت . (منتهی الارب ). اَجْنَاء. اَحْدَب . اَهْدَاء. || تَیْس ٌ اَدْنَاء؛ سُرودوتاشده . (مهذب الاسماء). مؤنث : دَنْأی ̍.
افزرلغتنامه دهخداافزر. [ اَ زَ ] (ع ص ) مردی که فزره بر پشت یا بر سینه ٔ وی باشد. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آنکه کلی دارد بر پشت . (تاج المصادر بیهقی ). آنکه لکی برپشت دارد بزرگ . (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). قوزپشت .
احجنلغتنامه دهخدااحجن . [ اَ ج َ ] (ع ص ) کژ. (زوزنی ). کج :صقرٌ احجن المخالب ؛ چرغی کژچنگال . || کوزپشت . کوژ. (تاج المصادر). قوزپشت . کوز. || کج بینی . خفته بینی . || چیز کج شده . || مرغول و فروهشته موی : شعر احجن . (منتهی الارب ).